بررسی و مقایسه بالینی میزان پوشش سطوح عریان ریشه با روش جراحی پیوند تحت مخاطی بافت همبندی به تنهایی و همراه با ادنتوپلاستی در درمان تحلیل لثه دندان های مبتلا به سایش سرویکالی

سابقه و هدف: در رابطه با موفقیت پوشش تحلیل های لثه ای همراه abrasion، توسط ادنتوپلاستی و بدون آن تحقیق کنترل شده ای به انجام نرسیده است. هدف از انجام این مطالعه تعیین تاثیر عمل ادنتوپلاستی با روش جراحSubepithelial Connective Tissue Graft (SeCTG) بر میزان پوشش تحلیل های لثه ای، حد چسبندگی، ارتفاع لثه کراتینیزه و حساسیت دندان بود.مواد و روش ها: این تحقیق تجربی بر روی 10 بیمار با متوسط سنی 42.7±13.3با 36 مورد تحلیل کلاس I و III میلر صورت گرفت. دندان های مورد نظر بعد از انجام فاز اولیه درمان پریودنتال به طور تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. در گروه مورد عمل SeCTG همراه با انتوپلاستی و در گروه شاهد همین روش بدون انجام ادنتوپلاستی صورت گرفت و پارامترهای عمیق کلینیکی شیار لثه، ارتفاع و عرض تحلیل، لثه کراتینیزه و عمق وستیبول در زمان مبنا (Base line) و سه ماه بعد از جراحی مورد ارزیابی قرار گرفتند. تغییرات پارامترها به صورت مقایسه قبل و بعد در هر گروه و نیز بین دو گروه با آزمون های paired T, Wilcoxon's sign ranked انجام شد.یافته ها: میانگین عمق کلینیکی شیار لثه در گروه مورد به میزان 0.44mm کاهش یافت که از لحاظ آماری معنی دار نبود و این کاهش در گروه شاهد0.5 mm میلی متر بود که از لحاظ آماری معنی دار بود (P=0.007). میانگین حد چسبندگی کلینیکی بدست آمده در گروه مورد 2.93 میلی متر و در گروه شاهد 1.96 میلی متر بود که دردو گروه از لحاظ آماری معنی دار بود (P<0.0001) و اختلاف بدست آمده بین دو گروه نیز از لحاظ آماری معنی دار بود (P=0.026). میزان پوشش ناحیه تحلیل 2.99 میلی متر در گروه مورد و 2.16 میلی متر در گروه شاهد بود که در هر دو گروه از لحاظ آماری معنی دار بود (P<0.0001). این میزان ها به ترتیب معادل89 درصد و 69درصد پوشش ریشه می باشند که اختلاف به دست آمده بین دو گروه نیز از لحاظ آماری معنی دار بود (P=0.03). میانگین ارتفاع لثه کراتینیزه در گروه مورد 3.38±1.21 mm و در گروه شاهد 4.09±1.85mm بود که این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار بود (P=0.036). این ارتفاع بعد از جراحی به 4.86±1.40 و 5.07±1.61 mm رسید، که نسبت به قبل از جراحی در هر دو گروه از لحاظ آماری معنی دار بود (P <0.0001). اختلاف بدست آمده بین دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نبود. موارد حساسیت به پروب و هوا در هر دو گروه کاهش نشان داد.نتیجه گیری: روش جراحی SeCTG همراه و بدون ادنتوپلاستی جهت پوشش ریشه های با عمق کم، متوسط و عمیق روش مناسب و قابل اعتمادی است. انجام ادنتوپلاستی در دندان های دچار ابریژن به منظور حذف تحدب و ناهمواری های سطح ریشه باعث حصول بیشتر چسبندگی کلینیکی، پوشش ریشه و ارتفاع لثه کراتینیزه در این دندان ها می شود.